‘Werken hier is net als ganzenborden, voor je het weet zit je in de put”, zei een medewerker ooit in een interview tijdens een reorganisatie tegen mij. Een prachtquote, die ik nog regelmatig gebruik. Een andere medewerker verwoordde het als volgt: “ Ik verbaas me erover dat we hier nog betaald krijgen. Het is binnen warm, er brandt licht, de koffie is gratis en ik lach wat af. Daar kan geen theater tegenop.’
Als de toren instort verlies je
Het werken in een groot bedrijf is een spel, een toneelstuk of een gezelschapsspel. Ken je het spel Jenga? Dat is een spel met blokken. Je bouwt een toren, waar je steeds een blokje uittrekt en bovenop legt. Wacht ongeveer 10 seconden. Als de toren instort, verlies je.
Een soort Jenga
Na een paar opdrachten bij grote organisaties die maar blijven reorganiseren heb ik het gevoel dat het organiseren en reorganiseren een soort Jenga is. Het doel is een hogere toren, met minder mensen. Dat blijkt dus makkelijk te kunnen. Op papier zeker. Je schrapt wat managementlagen, verzint wat nieuwe functietitels en hupsakee: de toren is hoger, met minder blokjes en hij valt niet om. Het systeem wankelt even, maar vindt al snel een nieuw evenwicht.
Maar dit proces is eindig. Er komt een moment dat de toren wel omvalt. En er komt ook een moment dat de blokken zo vaak gevallen zijn, dat ze onherstelbaar beschadigd zijn. En dan kan je er helemaal geen toren meer mee bouwen.